zhī èr wǔ ér wèi shí yú shí知二五而未识于十

yī xīn yǐ wéi hóng hú jiāng zhì一心以为鸿鹄将至

yǐ shǎo shǎo xǔ shèng duō duō xǔ以少少许胜多多许

guān suī bì ， bì jiā yú shǒu冠虽敝，必加于首

zhī qí yī ， bù dá qí èr知其一，不达其二

wán qí qì lì bù kuī yù yuān翫其碛砾不窥玉渊

suì hán zhī sōng bǎi zhī hòu diāo)岁寒知松柏之后凋

sān rén xíng，bì yǒu wǒ shī三人行，必有我师

rén rén zì yǐ wéi dé dà jiàng人人自以为得大将

chéng shì bù zú bài shì yǒu yú成事不足败事有余

táo xué shì zuì xiě fēng guāng hǎo陶学士醉写风光好

yǒu zé gǎi zhī wú zé jiā miǎn有则改之无则加勉

guà jiàn zhī nuò jì zhá wèi zhī挂剑之诺季札为之

dú shū yǐ guān shèng xián zhī yì读书以观圣贤之意

hé miàn mù jiàn jiāng dōng fù lǎo何面目见江东父老

rén shēng yǒu yá ér zhī wú yá人生有涯而知无涯

yuǎn lái dé hé shàng huì niàn jīng远来的和尚会念经

jiàn qí jìn ， wèi jiàn qí zhǐ见其进，未见其止

shàn xiǎng zhě bù yú xiǎng yú shēng善响者不于响于声

jìng dà yú gǔ zhě nán yǐ bù胫大于股者难以步

wēn liáng gōng jiǎn ràng yǐ dé zhī温良恭俭让以得之

tiān xià wú bù sàn zhī yàn xí天下无不散之宴席

liú jǐng shēng ér zi ruò tún quǎn刘景升儿子若豚犬

shí qí yī ， bù zhī qí èr识其一，不知其二

dōng yī pá zǐ xī yī sào zhǒu东一耙子西一扫帚

jūn zǐ yǎng xīn mò shàn yú chéng君子养心莫善于诚

yán zhě wú zuì，wén zhě zú jiè言者无罪闻者足戒

qiáo tài shǒu luàn diǎn yuān yāng pǔ乔太守乱点鸳鸯谱

zhī qí rán zhī qí suǒ yǐ rán知其然知其所以然

wú mò rú zhī hé yě yǐ yǐ吾末如之何也已矣

jūn zi wù zhī dà zhě yuǎn zhě君子务知大者远者

qǐ bù yì rán dà zhàng fū zāi岂不毅然大丈夫哉

bù chuāi qí běn ér qí qí mò不揣其本而齐其末

tiān xià wú bù sàn de yàn xí天下无不散的宴席

wéi jiǔ wú liàng ， bù jí luàn唯酒无量，不及乱

tiān xià wú bù sàn de yán xí天下无不散的筵席

wán qí qì lì bù kuī yù yuān玩其碛砾不窥玉渊

chéng xìng ér lái xīng jǐn ér fǎn乘兴而来兴尽而返

fā hū qíng ， zhǐ hū lǐ yì发乎情，止乎礼义

yī tiáo xiàn er shuān liǎng mà zha一条线儿拴两蚂蚱

gǔ yǔ jīn rú yī qiū zhī hé古与今如一丘之貉

shī yě guò ， shāng yě bù jí师也过，商也不及

jǐn měi yǐ ， wèi jǐn shàn yě尽美矣，未尽善也

jiā jiā yǒu běn nán niàn de jīng家家有本难念的经

lǐ yuè zhēng fá zì tiān zi chū礼乐征伐自天子出

jí jīng fēng zhuàng zhe màn láng zhōng急惊风撞着慢郎中

báo yán wǎng sù féng bǐ zhī nù薄言往愬逢彼之怒

yī bù jīng xīn hé yóu de gù衣不经新何由得故

piān piān zhuó shì zhī jiā gōng zi翩翩浊世之佳公子

shàng yòng mù，zé xià shì guān上用目，则下饰观